ΤΟΥ : ΔΗΜΗΤΡΗ ΖΑΚΑΛΚΑ
(πρώην δήμαρχος Αξιού) ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Θέσεις επί του Απολογισμού Πεπραγμένων
της Δημοτικής Αρχής
του ΔΗΜΟΥ ΔΕΛΤΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ :
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ
1) Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι ο Απολογισμός πεπραγμένων της Δημοτικής Αρχής σε «ειδική δημόσια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου» είναι μια προαιρετική διαδικασία, στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε Δημάρχου. Επιπλέον, ακούγεται ότι μπορεί να γίνεται οποτεδήποτε και όχι κάθε χρόνο σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Οι απόψεις αυτές είναι λαθεμένες.
Το άρθρο 217 του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα (ν. 3463/2006), του οποίου οι διατάξεις καταργήθηκαν μόνο όπου ρητά πρόβλεψε κάτι τέτοιο ο ν. 3852/2010 («Καλλικράτης»), είναι σε ισχύ και αναφέρει ξεκάθαρα ότι ο εν λόγω Απολογισμός «γίνεται κάθε χρόνο». Δεν λέει ότι «μπορεί να γίνεται», ώστε να εξ αυτού να συνάγεται ότι είναι προαιρετικός. Και μάλιστα πρέπει να γίνεται «κάθε χρόνο … μέχρι το τέλος του Ιουνίου [κάθε χρονιάς]».
Συνεπώς, σωστά έγινε φέτος, αλλά είναι λάθος που δεν έγινε και τα προηγούμενα χρόνια. Και μάλιστα, αν δεν με απατά η μνήμη μου, δεν έγινε από καμιά διοίκηση από τη συγκρότηση του καλλικρατικού μας Δήμου Δέλτα μέχρι σήμερα.
2) Η διαδικασία αυτή πρέπει να είναι «Απολογισμός πεπραγμένων της δημοτικής αρχής». Δεν πρέπει να είναι Απολογισμός του Δημάρχου ή έστω της πλειοψηφούσας δημοτικής παράταξης. Συνεπώς, και οι όροι της σχετικής συνεδρίασης θα πρέπει να σχεδιάζονται από το σύνολο του Δημοτικού Συμβουλίου και όχι να τίθενται ερήμην του.
Δηλαδή, θα πρέπει να προκαθορίζεται από το δημοτικό συμβούλιο με ποιο τρόπο θα γίνει ο σχετικός διάλογος, π.χ. πόση ώρα θα τοποθετηθεί ο Δήμαρχος, πόση ώρα οι αρχηγοί των παρατάξεων, οι σύμβουλοι, τα τοπικά συμβούλια, οι φορείς, οι δημότες. Περαιτέρω, θα πρέπει το δημοτικό συμβούλιο να προκαθορίζει πώς θα διασφαλιστεί η μέγιστη δημοσιότητα ώστε να παρευρίσκονται τα τοπικά συμβούλια, οι δεκάδες φορείς του δήμου και όσο το δυνατό περισσότεροι δημότες.
Αυτό δεν έγινε και ήταν λάθος. Και όμως: η οργάνωση της σχετικής συζήτησης έχει ιδιαίτερη σημασία ώστε ο Απολογισμός και ο έλεγχος των πεπραγμένων να είναι μια πραγματική διαδικασία ελέγχου από την τοπική κοινωνία του Δήμου μας.
3) Εν προκειμένω, η διαδικασία που ακολουθήθηκε, προδιέγραψε και τα αποτελέσματα του συγκεκριμένου Απολογισμού. Η παρουσία φορέων και δημοτών ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Υπάρχει βέβαια και ευθύνη όσων δημοτικών παρατάξεων απουσίασαν από τη διαδικασία, είτε επειδή διαφωνούσαν με τη συγκεκριμένη οργάνωση της συζήτησης είτε επειδή θεώρησαν (κακώς) ότι ο Απολογισμός είναι Απολογισμός Δημάρχου και ως εκ τούτου δεν τους αφορά. Η διαφωνία με την οργάνωση του Απολογισμού δεν δικαιολογεί απουσία. Η διαφωνία πρέπει να κατατίθεται δημόσια ενώπιον των δημοτών και αυτό προϋποθέτει φυσική παρουσία. Μόνο έτσι μπορούν να γίνονται από τους πολίτες (οι οποίοι τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν τις πραγματικές διαστάσεις σχετικά με τη διαδικασία και την ουσία πολύπλοκων τοπικών θεμάτων) αντιληπτές οι διαφορές και να φωτίζονται σε βάθος τα διακυβεύματα. Μόνο έτσι τελικά μπορεί να ασκηθεί η τοπική δημοκρατία.
Ο Δήμαρχος επέλεξε να κάνει έναν εξαντλητικό μονόλογο πάνω από δύο ώρες. Αναφέρθηκε με περιττές λεπτομέρειες εν πολλοίς σε ασήμαντα θέματα, αντί να εντοπίσει τα καίρια ζητήματα που απασχολούν κάθε χωριό και με βάση τους υπαρκτούς πόρους να σχεδιάσουμε το τι μπορούμε να υλοποιήσουμε την τρέχουσα χρονιά. Και φυσικά στον επόμενο Απολογισμό να ελεγχθούμε γι’ αυτό.
Για να αναφέρω ένα ζήτημα που γνωρίζω καλά λόγω εντοπιότητας: υπάρχει μείζον ζήτημα με την ανυπαρξία πόσιμου νερού και την απουσία υδρομέτρων (για να πληρώνει ο καθένας με βάση την πραγματική κατανάλωση) στα χωρία του πρώην Δήμου Αξιού. Εκεί, έχουν παραδοθεί από το 2006 εξυγιαντήρια με τα οποία στοχεύαμε να λύσουμε το πρόβλημα. Παρόλ’ αυτά, οι κάτοικοι στα χωριά αυτά στερούνται το πόσιμο νερό. Και όμως το θέμα επανέρχεται συνεχώς, χωρίς να είναι σαφής η στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος. Και κυρίως, χωρίς να αναλαμβάνονται συγκεκριμένες δεσμεύσεις, βάσει των οποίων θα πρέπει να ελεγχθεί η δημοτική αρχή. Όμως, η πολιτική δράση τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο δεν είναι διακηρύξεις, αλλά συγκεκριμένα, απτά και μετρήσιμα, αποτελέσματα.
4) Εν κατακλείδι: Ζούμε σε μια εποχή δυσπιστίας, ιδιώτευσης και απάθειας. Οι πολίτες νιώθουν ότι η συμμετοχή τους δεν έχει νόημα. Αισθάνονται ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν ζητήματα που αφορούν στις ζωές τους και το μέλλον τους. Υφίστανται πολιτικές, τις οποίες όμως δεν μπορούν όχι να καθορίσουν αλλά ούτε καν να επηρεάσουν. Τελικά ότι δεν αντιπροσωπεύονται.
Αυτό, μέχρι ένα βαθμό, σχετίζεται με το ότι οι κεντρικές πολιτικές σε μεγάλο βαθμό καθορίζονται έξω από τα σύνορα τις χώρας είτε για οικονομικούς λόγους (συγκεκριμένος τύπος «παγκοσμιοποίησης», με κυριαρχία ισχυρών πολυεθνικών δρώντων στους οποίους αναγκάζονται να προσαρμοσθούν οι κυβερνήσεις μπροστά στην ανάγκη κεφαλαίων για επενδύσεις) είτε για πολιτικούς λόγους (υπερεθνικοί θεσμοί, όπως Ευρωπαϊκή Ένωση, με ελλιπή όμως δημοκρατική νομιμοποίηση). Η τοπική αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να είναι αντίβαρο σε αυτές τις τάσεις αδυναμίας ελέγχου και ουσιαστικής αντιπροσώπευσης.
Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να λειτουργεί η τοπική δημοκρατία. Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται στο πιο κοντινό στους πολίτες επίπεδο και οι τελευταίοι να είναι σε θέση να τις ελέγχουν. Ο «Καλλικράτης», στον βωμό της αποτελεσματικότητας της διοίκησης, απομάκρυνε το επίπεδο λήψης αποφάσεων από τους πολίτες. Πρέπει, λοιπόν, να ενεργοποιηθούν επίπεδα δημοκρατίας, ώστε να μη μαραζώσει και αφυδατωθεί η τοπική πολιτική ζωή. Η μέριμνα για την πραγματική λειτουργία των τοπικών συμβουλίων είναι ένα τέτοιο επίπεδο. Ο Απολογισμός της δημοτικής Αρχής, με σωστή οργάνωση, θα μπορούσε να προσφέρει θετικά σ’ αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς, ο συγκεκριμένος Απολογισμός δεν δικαίωσε αυτήν την προσδοκία.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ»
απο το fecebook : Δημήτρης Μιχ. Ζακαλκάς
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου